Berman et les instruments critiques de traduction

Type de document : Recherches

Auteur

Maitre assistante, Université Allameh Tabatabai

Résumé

Pour la première fois un philosophe traductologue, Antoine Berman, offre ses expériences basées sur l‟école de la traduction des romantiques allemands. Ses cours sont publiés plus tard dans un livre intitulé La traduction et la lettre ou l’auberge du lointain (1999). Au contraire des théoriciens traditionnels qui voulaient la restitution embellissant du sens et les analystes de certaines traductions concrètes, l'objectif de Berman est de transformer la traduction dont la formulation date depuis Bergson. Il vise juger une traduction littéraire par une vue critique au sens propre et particulier dans la lignée de Kant et de Benjamin, c‟est-à-dire la traduction basée sur l‟expérience et la réflexion du traducteur dans le respect à la lettre; un parcours qui éclaircit la notion de l‟étranger et de l‟étrangeté, la correspondance à l‟original et à sa langue, et la nécessité de faire oeuvre dans le texte d‟arrivée au profit de la langue maternelle littéraire supérieure par apport du niveau normal, prolongée dans les polyphonies des koinai. Or, le critique de traduction rend conscient le traducteur à la polyphonie dialectale, c‟est-à-dire avoir le tact de la connaissance de sa langue maternelle qui ne pourrait pas être forcément la langue nationale. Aussi, le pouvoir d‟habiter, plus que ces deux langues cibles, sur ce que Berman appelle la langue Reineou une troisième langue.Telle est la dimension à explorer par le critique de traduction que nous allons étudier dans les limites de ces pages.

Mots clés

Sujets principaux

Titre d’article [Persian]

ابزار نقد ترجمه از دیدگاه آنتوان برمان

Auteur [Persian]

  • فاطمه عشقی
استادیار دانشگاه علامه طباطبائی
Résumé [Persian]

دسترسی به واقعیت نقد ترجمه تنها با اگاهی به زبا ن نمی­ تواند انجامی بارور داشته باشد. همانا فروباشی نظام­ مند نظریه­ های غالب و تحلیلی از تمایلات تغییر شکل دهنده که درکلیت ترجمه بدست آمده است می­ تواند ما را به مقصد برساند: برعکس نظریه پردازان و بعضی از تحلیلگران که برای رسیدن به واقعیت نقد، به صورت مسئله ترجمه ونوع آن یعنی ترجمه­ های هنری، کلمه به کلمه و یا مفهومی پرداخته­ اند، آنتوان  برمان، فیلسوف وترجمه شناس زبان فرانسه، در درجه اول بحث در باره تجربه و تامل را بیش می­ کشد زیرا نرجمه در نهادش به صورت تجربه و تامل است. برای کسب تجربه و تحلیلی دقیق، مواخذه جزء کلمه که شامل آواها، ایجاز، ضرب آهنگ­ ها، علامت گذاری­ ها می­شود، باید در نهاد ترجمه صورت گرفته باشد. برای یک تحقیق این چنینی، باید ترجمه­ ی اثر در زمان­ های مختلف لااقل دو بار انجام شود تا  قیاس به معقول و تفاوت بین دو فضا و دو زمان آشکار شود. پس در ترجمه­ های قدیمی آن­ جا که احتمال کاستی­ ها و تحریف بیشتر است باید تخریب صورت گیرد.
     در واقع، با تحقیق روی ترجمه­ های غربی، برمان، همچون شلیرمارشه، تقسیمی به گونه­ ی سنتی و جدید انجام می­ دهد. ترجمه­ های سنتی: قوم مدار، افراط کار متنی و افلاطونی تشخیص داده می­ شوند زیرا نویسنده را آزاد گذاشته و بنا بر ذوق وقریحه­ ی خواننده گفتمان ترجمه­ ئی را مد نظر دارد. در حالی که ترجمه­ های جدید بخصوص در فرانسه بر اساس مکتب ترجمه­ ی رمانتیک­ های آلمانی از قرن 19،  به گفتمان نویسنده پرداخته و خواننده را آزاد گذاشته است. هولدرلن با ترجمه شعری آنتیگون شاه ادیپ از سوفوکل این نوع ترجمه را بر ملا کرد و بعد از او بهشت گمشده  اثر میلتون را شاتوبریان با توجه به ترجمه­ ی کوچکترین جزء کلمه در راه شناساندن ترجمه­ ی تحت الفظی انجام داد. برمان با تقسیم بندی شفاف، ابزاری برای نقد بدست داد تا جائی که ممکن است حق هیچ آوا و جزء کلمه­ ای ضایع نشود وتوانی به دست آید که به دست مایه­ ی زبانی دیگر فرهنگ­ ها توفیق یابیم که نه تنها از این طریق شناخت علم ترجمه جایش را باز کند، بلکه انجماد دانش عمیق زبان مادری ذوب شود و به سطح زبان­ های پیشرفته برسد.

Mots clés [Persian]

  • جزء کلمه
  • ترجمه تحت اللفظی
  • تجربه
  • اندیشه
  • زبان مادری

Fichiers

Partager

Exporter la citation

Statistiques