Barthes et « Le “ milieu ” de notre vie »

Type de document : Recherches

Auteur

Maître assistant, Université Shahid Chamran

Résumé

Le « milieu de notre vie » est une expression qui signifie selon Barthes, un moment de dépression que nous voulons éviter en nous tournant vers la modernité. Nous utilisons alors un nouveau modèle de vie qui s’utilise à son tour et c’est la désillusion. Pour les écrivains, la création est une solution, elle commence alors par une esquisse : « je veux écrire ». Les auteurs ont toujours eu des canons à ce propos et Barthes cite en exemple À la recherche du temps perdu de Proust ou La Divine Comédie de Dante. Il s’inspire à son tour de Dante et désire une Vita Nova (une nouvelle vie) pour fuir ce « milieu de notre vie » ou cette routine du travail du professeur : « ce ronron ». La tâche de l’homme de lettres ressemble à une conversion religieuse, Proust guide alors Barthes sur ce chemin.
Le romancier (Proust) recherche cependant, tout comme Barthes, un seul « roman nouveau », le sien, qu’il fait et refait avec le temps. Ainsi nous allons aborder dans cet article l’art de la création romanesque chez Barthes pour qui écrire, c’est quitter le « milieu » de sa vie, l’acédie, la fatigue, retourner aux sources et accéder au chef-d’œuvre. L’antimodernité ou le retour aux classiques réveille l’écriture se trouvant entre le présent et le passé, qu’il faut savoir habilement ménager.

Mots clés

Titre d’article [Persian]

بارت و «میانه زندگی»

Auteur [Persian]

  • محمد رضا فلاح نژاد
استادیار دانشگاه شهید چمران
Résumé [Persian]

گاهی در «میانه زندگی» ما لحظاتی پر از افسردگی وجود دارد که فکرمی کنیم می توانیم آن را با نظر به مدرنیته پشت سر بگذاریم. ما در فکر استفاده از مدل جدیدی از زندگی هستیم و لیکن این یکی نیز به نوبه خود قدیمی شده و تازگی خود را از دست می­دهد. هنرمند برای عبور از این «میانه زندگی»، آفرینش را با طرحی اولیه آغاز می­کند : «من می­خواهم بنویسم». نویسندگان الگوهای مربوط به خود را دارند. بارت از متونی چون درجستجوی زمان ازدست رفته اثر مارسل پروست و یا کمدی الهی دانته یاد می­کند. وی با الهام از دانته  آرزوی نوشتن و ویتا نوا (زندگی جدید) را دارد، و می­خواهد بدین­سان از«میانه زندگی» خود و روزمرگی کار معلمی فاصله بگیرد و از حالت به قول خودش ”غر غر“ خارج شود. در این راه، پروست راهنمای بارت است که خود نیز به دنبال خلق ”نو رمانی“ است. ما در این مقاله به «هنر آفرینش رمان» نزد بارت می­پردازیم که برایش نوشتن، گذر از افسردگی و اندوه یا «میانه زندگی» است که آن را «آسِدی» یا خستگی روح می­نامد. نویسنده با بازگشت به منابع اصلی به شاهکار ادبی می­رسد. ضدیت با مدرنیتهو یا بازگشت به ادبیات کلاسیک نوشتار واقعی را دوباره زنده می­کند، نوشتاری که بین گذشته و آینده جای می­گیرد و نویسنده باید با تردستی این فی­مابین را به هم پیوند زند.

Mots clés [Persian]

  • «میانه زندگی»
  • افسردگی
  • مدرنیته
  • آفرینش ادبی
  • نقد
  • رمان

Fichiers

Partager

Exporter la citation

Statistiques