L’hybridité citative dans Le Fou d’Elsa d’Aragon

Type de document : Critique

Auteurs

1 Doctorante, Université Azad Islamique de Téhéran Unité de Sciences et de Recherches

2 Maître assistante, Université Azad Islamique de Téhéran Unité de Sciences et de Recherches

Résumé

Ce travail de recherche est consacré à l’étude des paratextes citatifs dans le chef-d’œuvre de Louis Aragon, Le Fou d’Elsa. Après avoir défini la pratique même de citation comme l’un des procédés de réécriture mise en œuvre par Aragon, nous avons déterminé les différentes formes de ce procédé dont Aragon se sert pour la reproduction fictive des événements de Grenade. La superposition de ces pratiques citatives dénote d’une autre attitude chez l’écrivain, celle de l’appropriation. Ainsi, nous avons exposé quelques hypothèses sur la pratique citative d’Aragon: 1. Par une étude de la démarche mise en œuvre par Aragon, nous nous apercevons que Le Fou d’Elsa est la réécriture fictionnelle de l’histoire de l’Espagne à la fin du 15e siècle. 2. Cette réécriture dénote de l’existence de trois passerelles qui attestent la parenté du texte citant avec un texte antérieur : passerelle thématique, lexicale et stylistique. 3. La pratique citative d’Aragon dans Le Fou d’Elsa renferme plusieurs formes : citation canonique, élargie, gigogne et anonyme. 4. Les pratiques de transtylisations d’Aragon dans son poème sont les suivantes : la traduction des textes déjà traduits, la narrativisation, le traitement du futur et la retranscription graphique et poétique. Ainsi, Nous avons vu que la pratique citative d’Aragon prend la forme d’une appropriation lorsqu’il s’abstient de signaler la source de ses emprunts ou bien d’utiliser des marques citatives.

Mots clés

Titre d’article [Persian]

ناهمگونی استنادی در مجنون الزا اثر معروف آراگون

Auteurs [Persian]

  • میترا حمود 1
  • فاطمه خان محمدی 2
1 دانشجوی دکترا، دانشگاه آزاد اسلامی تهران واحد علوم و تحقیقات
2 استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، واحد علوم و تحقیقات
Résumé [Persian]

این تحقیق به مطالعه عمل نقل قول در شاهکار لویی آراگون، مجنون الزا اختصاص داده شده است. پس از تعریف عمل استناد یا نقل قول به عنوان یکی از فرآیندهای بازنویسی به کار برده شده به وسیله آراگون، اشکال گوناگون این فرآیند را که وی برای بازنویسی تخیلی وقایع شهر غرناطه در اسپانیا در اواخر قرن پانزدهم از آن­ها بهره می­گیرد را مورد بررسی قرار داده­ایم. با مطالعه و مقایسه این شیوه­ها به نوعی گرایش در نویسنده، که همان خود استنادی است پی­برده و در نهایت، فرضیاتی در موردعملکرد نقل قول نزد آراگون به شرح ذیل مطرح کرده­ایم: 1. پس از مطالعه رویکرد اتخاذ شده به وسیله آراگون دریافتیم که مجنون الزا بازنویسی تخیلی تاریخ اسپانیا در اواخر قرن پانزدهم است. 2. این بازنویسی حاکی از وجود سه پل ارتباطی بود که ارتباط متن نقل قول شده را با متن دیگری نشان می­دهد: ارتباطات موضوعی، لغوی و نحوی 3. در نهایت، عمل نقل قول در نزد آراگون در مجنون الزا دارای اشکال مختلفی است: استناد متعارف، بسط داده شده و بی نام 4. شیوه­های ترانهش سبکی آراگون دراین مجموعه شعری عبارتند از: ترجمه متون از قبل ترجمه شده، فن روایت، شیوه به کارگیری زمان آینده، سرانجام بازنویسی نوشتاری و شاعرانه. بنابراین، زمانی که آراگون از ذکر منابع یا استفاده ازعلائم نقل قول خودداری می کند، نقل قولش شکل خود استنادی پیدا می­کند.

Mots clés [Persian]

  • ناهمگونی استنادی
  • ارتباط بین متنی
  • مخاطب نقل قول
  • فرامتن
  • ابرمتن

Fichiers

Partager

Exporter la citation

Statistiques