L’incommunicabilité langagière dans Fin de partie de Samuel Beckett

Type de document : Recherches

Auteurs

1 Maître de Conférences, Université de Tabriz

2 Doctorante en littérature française, Université de Tabriz

Résumé

L’impuissance langagière et le désir de communication se trouvent ensemble dans le monde détruit de Fin de partie où les personnages s’efforcent  sans cesse, de lutter contre le silence absolu, de garder le contact à tout prix et d’avoir même un minimum d’échange verbal. Affaiblis dans la communication interne qui se manifeste spécialement dans leurs délires verbaux, ils recourent donc à toute communication externe qui exige nécessairement  la présence d’autrui, d’un interlocuteur. Alors tout dialogue exige une dualité essentielle qui aboutit parfois aux violences verbales et physiques dans la communication pour enfoncer finalement la parole dans le non-sens et le silence.
Cet article a pour objet les mécanismes du langage qui participent à la formation de l’incommunicabilité verbale dans Fin de partie. A cause d’un langage infirme, l’incommunicabilité prévaut le plus souvent contre le désir de la communication et on est témoin de cette « tension » inlassable jusqu'à la fin de la pièce.

Mots clés

Sujets principaux

Titre d’article [Persian]

ناتوانی ارتباط کلامی در آخر بازی ساموئل بکت

Auteurs [Persian]

  • مهدی افخمی نیا 1
  • نعیمه کریم لو 2
1 دانشیار گروه زبان فرانسه، دانشگاه تبریز
2 دانشجوی دکترای ادبیات فرانسه، دانشگاه تبریز
Résumé [Persian]

عجزِ زبانی و میلِ ارتباط، هردو باهم در دنیایِ رو به زوال آخر بازی به چشم می­خورند. دنیایی که شخصیت­های آن در تلاش برای مبارزه با سکوتِ مطلق و حفظِ حتی کوچک­ترین تبادلِ کلامی هستند. همانطور که آشفتگی کلام شخصیت­ها نمایانگر آن است، بدلیل ناتوانی در ارتباط درونی، آن­ها به ارتباط بیرونی روی می­آورند که طبیعتا نیازمند حضور یک مخاطب می­باشد. بنابراین هر مکالمه­ای نوعی دوگانگی می­طلبد و همین دوگانگی گاهی به خشونت­های کلامی و فیزیکی در ارتباط منجر می­شود تا نهایتاً گفتار را در بی معنایی و سکوت فرو بَرَد.
این مقاله به بررسی مکانیسم­های زبانی­ای می­پردازد که در ایجادِ عدم ارتباط کلامی در آخر بازی نقش بسزایی دارند. بدلیل فقر زبانی, در اکثر موارد این عدم ارتباط است که بر شوقِ ارتباط چیره می­شود و این تنش بین ارتباط و عدم ارتباط, تا پایان نمایش استمرار دارد.

Mots clés [Persian]

  • عدم ارتباط
  • ارتباط
  • گفتار
  • زبان
  • تنش

Références

APOSTEL, Leo, « de l’interrogation en tant qu’action », 1981, disponible sur le site www.Persee.fr (2014/03/29)
BALLY, Charles, Traité de stylistique française, Klincksiek, 2e édition, Paris, 1951.
BALZAC, Honoré de, Une ténébreuse affaire, Souverain et Lecou, 1841.
BECKETT, Samuel, Fin de partie, Minuit, Paris, 1957.
CHESTIER, Alain, La littérature du silence, Paris, L’Harmattan, 2003.
CLAUDEL, Paul, Le soulier de satin, Gallimard, 1929 dans DETHURENS, Pascal, Claudel et l’avènement de la modernité, Annales Littéraires de L’Université de France-Comite, 1996.
DAMBSKA, Izydora, «Sur les fonctions sémiologiques du silence», Revue de Métaphysique et de Morale, Vol. 15, No. 3, 1970.
EERETEIN, Claude, et al., La Littérature française de A à Z, Hatier, Paris, 1998.
EVRARD, Franc, En attendant Godot et Fin de Partie, Ellipses, Paris, 1998.
KHOWLSON, James, Beckett (trad◦ Oristelle Bonis), Editions Solin, Actes Sud, Arles 1999, dans Odéon-Théâtre de l’Europe, Dossier d’accomplissement/Fin de partie, Odéon 6◦.
LARTHOMAS, Pierre, Le langage dramatique, PUF, Paris, 1980.
LEBLANC, Evelyne, Fin de partie de Samuel Beckett, Bertrand-Lacoste, Paris, 1997.
PASCAL, Blaise, Discours sur les passions de l’amour, Bernard Grasset, Paris, 1911.
ROJTMAN, Betty, Forme et signification dans le théâtre de Beckett, A.G.NIZET, Paris, 1987.
SCHLOSSMAN, Beryl, « L'étrangeté, l'exil et l'amour chez Beckett », Carnets, D’un Nobel l’autre..., numéro spécial, automne-hiver 2010-2011.

Fichiers

Partager

Exporter la citation

Statistiques