دسترسی به واقعیت نقد ترجمه تنها با اگاهی به زبا ن نمی تواند انجامی بارور داشته باشد. همانا فروباشی نظام مند نظریه های غالب و تحلیلی از تمایلات تغییر شکل دهنده که درکلیت ترجمه بدست آمده است می تواند ما را به مقصد برساند: برعکس نظریه پردازان و بعضی از تحلیلگران که برای رسیدن به واقعیت نقد، به صورت مسئله ترجمه ونوع آن یعنی ترجمه های هنری، کلمه به کلمه و یا مفهومی پرداخته اند، آنتوان برمان، فیلسوف وترجمه شناس زبان فرانسه، در درجه اول بحث در باره تجربه و تامل را بیش می کشد زیرا نرجمه در نهادش به صورت تجربه و تامل است. برای کسب تجربه و تحلیلی دقیق، مواخذه جزء کلمه که شامل آواها، ایجاز، ضرب آهنگ ها، علامت گذاری ها میشود، باید در نهاد ترجمه صورت گرفته باشد. برای یک تحقیق این چنینی، باید ترجمه ی اثر در زمان های مختلف لااقل دو بار انجام شود تا قیاس به معقول و تفاوت بین دو فضا و دو زمان آشکار شود. پس در ترجمه های قدیمی آن جا که احتمال کاستی ها و تحریف بیشتر است باید تخریب صورت گیرد. در واقع، با تحقیق روی ترجمه های غربی، برمان، همچون شلیرمارشه، تقسیمی به گونه ی سنتی و جدید انجام می دهد. ترجمه های سنتی: قوم مدار، افراط کار متنی و افلاطونی تشخیص داده می شوند زیرا نویسنده را آزاد گذاشته و بنا بر ذوق وقریحه ی خواننده گفتمان ترجمه ئی را مد نظر دارد. در حالی که ترجمه های جدید بخصوص در فرانسه بر اساس مکتب ترجمه ی رمانتیک های آلمانی از قرن 19، به گفتمان نویسنده پرداخته و خواننده را آزاد گذاشته است. هولدرلن با ترجمه شعری آنتیگون شاه ادیپ از سوفوکل این نوع ترجمه را بر ملا کرد و بعد از او بهشت گمشده اثر میلتون را شاتوبریان با توجه به ترجمه ی کوچکترین جزء کلمه در راه شناساندن ترجمه ی تحت الفظی انجام داد. برمان با تقسیم بندی شفاف، ابزاری برای نقد بدست داد تا جائی که ممکن است حق هیچ آوا و جزء کلمه ای ضایع نشود وتوانی به دست آید که به دست مایه ی زبانی دیگر فرهنگ ها توفیق یابیم که نه تنها از این طریق شناخت علم ترجمه جایش را باز کند، بلکه انجماد دانش عمیق زبان مادری ذوب شود و به سطح زبان های پیشرفته برسد.
)