نقد جامعهشناختی پیوستگیهای موجود بین ادبیات و بافت اجتماعی را مورد مطالعه قرار میدهد. این رویکرد نقادانه که در سالهای 1960 شکل مدونی به خود گرفت، در صدد این است که واقعیت اجتماعی را از خلال متن ادبی نشان دهد. تا به امروز، در حوزهی نقد جامعهشناختی ادبیات، چشماندازهای متعدد و رویکردهای متنوعی وجود داشته است، از آن میان نظریهی کلود دوشه، که بیش از سایر بیش از سایر خردهنظریهها معطوف به مطالعه ساختار متن است. از نظر دوشه، نقد جامعهشناختی نوعی تحلیل جامعه-معناشناختی متن ادبی است که هدفی جز بازشناخت جامعهی خاستگاه اثر ندارد. ادبیات معاصر ایران که تغییرات تاریخی-اجتماعی متعددی را از سر گذرانده، محصول قلم نویسندگانی است که عموما به خلق آثاری ملهم از واقعیت اجتماعی پرداختهاند. غلامحسین ساعدی یکی از این نویسندگان معاصر است که بخش قابل توجهی از آثارش برگرفته از واقعیتهای شرایط اجتماعی-سیاسی تاریخ معاصر ایران است. مقالهی حاضر درنظر دارد با استفاده از نظریهی جامعه متن کلود دوشه به بررسی ژرفساختهای اجتماعی متن ترس و لرز اثر غلامحسین ساعدی بپردازد. همچنین با تکیه بر مفاهیم تحلیلی خوانش دوشهای نظیر جامعهی مرجع و جامعهنگار، برآنیم تا مختصات جامعهی واقعی نویسنده را از متن استخراج کرده و به توجیه استراتژیهای زیباییشناختی، مضمونی و صوری نویسنده در متن بپردازیم.
سلیمی, ابراهیم و اشرفی, سوسن . (1393). از جامعه متن به جامعه مرجع:
خوانش دوشهای از داستان ترس و لرز غلامحسین ساعدی. مطالعات زبان و ادبیات فرانسه, 5(2), 67-82. doi: 10.22055/ellf.2015.11004
MLA
سلیمی, ابراهیم , و اشرفی, سوسن . "از جامعه متن به جامعه مرجع:
خوانش دوشهای از داستان ترس و لرز غلامحسین ساعدی", مطالعات زبان و ادبیات فرانسه, 5, 2, 1393, 67-82. doi: 10.22055/ellf.2015.11004
HARVARD
سلیمی, ابراهیم, اشرفی, سوسن. (1393). 'از جامعه متن به جامعه مرجع:
خوانش دوشهای از داستان ترس و لرز غلامحسین ساعدی', مطالعات زبان و ادبیات فرانسه, 5(2), pp. 67-82. doi: 10.22055/ellf.2015.11004
CHICAGO
ابراهیم سلیمی و سوسن اشرفی, "از جامعه متن به جامعه مرجع:
خوانش دوشهای از داستان ترس و لرز غلامحسین ساعدی," مطالعات زبان و ادبیات فرانسه, 5 2 (1393): 67-82, doi: 10.22055/ellf.2015.11004
VANCOUVER
سلیمی, ابراهیم, اشرفی, سوسن. از جامعه متن به جامعه مرجع:
خوانش دوشهای از داستان ترس و لرز غلامحسین ساعدی. مطالعات زبان و ادبیات فرانسه, 1393; 5(2): 67-82. doi: 10.22055/ellf.2015.11004
)