مناقشه بر سر روش‌های ترجمة اسامی خاص همچنان از بحث‌های باب روز مطالعات ترجمه‌شناسی است. پاره‌ای از نظریه‌پردازان و مترجمان همچنان بر این عقیده‌اند که اسامی خاص اصولا ترجمه‌ناپذیرند و گروهی دیگر با تکیه بر موارد تجربی و عینی ترجمه‌های موجود معتقدند که نه تنها امکان ترجمة اسامی خاص به هیچ روی منتفی نیست بلکه ضرورت ایجاب می‌کند که این اسامی به زبان مقصد ترجمه بشوند. ما در این نوشتار بر این عقیده‌ایم که ورای این جدل‌ها بر سر اثبات ترجمه‌پذیری یا ناپذیری اسامی خاص یک زبان همچون زبان فارسی، همواره نیاز به توضیح و تبیین بنمایههای فرهنگی و معناشناختی اسامی خاص بر جای خویش باقی است. برای اثبات این نظر، بررسی مشکلات و موانع معناشناختی و ریخت‌شناختی ترجمة اسامی خاص فارسی به فرانسه را مطمح نظر خویش قرار داده‌ایم و با کاربست آن در ترجمة سه داستان کوتاه از ادبیات معاصر ایران نقاط قوت و کاستی‌های چنین رویکردی را مورد توجه قرار داده‌ایم.
)